ساخت و اعتباریابی مقیاسی برای سنجش بخشودگی بین فردی

هدف: هدف از این پژوهش ساخت و اعتباریابی مقیاسی برای سنجش بخشودگی بین فردی بود که متناسب با ویژگی های فرهنگی- اجتماعی ایران باشد. روش: نمونه پژوهش شامل400 نفر (237 زن و 163 مرد) از دانشجویان دانشگاه های اهواز بود که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس بخشودگی خانوادگی پولارد و همکاران، مقیاس پرخاشگری زاهدی فر و همکاران و خرده مقیاس توافق پذیری فرم کوتاه پرسش نامه شخصیتی نئو استفاده شد. داده ها با روش همبستگی ساده و رگرسیون چند متغیری گام به گام مورد تجزیه  و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی نشان داد که مقیاس بخشودگی بین فردی، از سه عامل تشکیل شده است، به طوری که از کل 25 ماده مقیاس، 12 ماده بر روی عامل اول (ارتباط مجدد و کنترل انتقام جویی)، شش ماده بر روی عامل دوم (کنترل رنجش) و هفت ماده بر روی عامل سوم (درک و فهم واقع بینانه) قرار گرفته است. نتیجه گیری: مقیاس بخشودگی بین فردی دارای اعتبار و پایایی مطلوبی جهت سنجش این ویژگی در بین جمعیت دانشجویی می باشد.